Szukaj

Wady i zalety pasieki stacjonarnej

Pasieka stacjonarna to najbardziej klasyczny sposób pszczelarstwa. Na określonym terenie pszczelarz stawia ule i zamieszkujące je rodziny pszczele pracują na obszarze o promieniu około dwóch kilometrów. Jest to dość stabilny sposób prowadzenia gospodarstwa pasiecznego. Znane są okoliczne pożytki oraz przewidywany cykl kwitnienia. Najczęściej w takiej pasiece odbywa się miodobranie 3 razy w roku i pozyskuje miód wielokwiatowy.

Pasieka stacjonarna - zalety i wady

Pasieka stacjonarna jest względnie łatwa do prowadzenia. Ule ustawione w jednym miejscu powodują, że zarządzanie nią nie powoduje wielu kłopotów. Doświadczony pszczelarz potrafi, przy pasiece stacjonarnej, tak zorganizować pracę, by móc samodzielnie obsłużyć nawet około 100 uli.

Zalety pasieki stacjonarnej

Stabilny i uregulowany cykl zbiorów miodu i miodobrania

Pasieka stacjonarna zapewnia stabilny i przewidywalny cykl zbiorów nektaru kwiatowego i miodobrania. Zazwyczaj pszczelarz wie, jakie pożytki i w jakim okresie kwitną – pozwala to dokładnie przewidzieć terminy miodobrania. Zazwyczaj ma to miejsce w okresie późnowiosennym, letnim i jesiennym. Pozwala to dokładnie przewidzieć cały roczny cykl życia pasieki wraz z terminami i sposobami dystrybucji i sprzedaży miodu.

Niewielki nakład pracy w porównaniu z pasieką wędrowną

Praca przy pasiece stacjonarnej jest zazwyczaj ustabilizowana. Wiosenny przeglądu uli, dokarmianie, łączenie rodzin, poszerzanie gniazda, miodobrania i dystrybucja miodu, produktów pszczelich i wiele innych czynności przy pszczołach – to ogrom pracy i czasu. Jest to jednak do uporządkowania i doświadczony pszczelarz potrafi samodzielnie obsłużyć nawet ponad 100 uli. Korzystanie z dostępnych na konkretnym obszarze pożytków powoduje, że pracy w pasiece jest dużo, ale jest to cykliczne i uporządkowane.

Duża baza dostępnej profesjonalnej wiedzy o prowadzeniu pasieki stacjonarnej

Prowadzenie pasieki stacjonarnej jest działalnością dość powszechną i popularną. Pszczelarstwo jest działaniem skomplikowanym, a cykl życia pszczół i sposoby dbania o rój wiążą się ze zdobyciem znaczącej wiedzy o tych owadach. Na szczęście zarówno w księgarniach jak i w sieci dostępna jest znacząca baza informacji o tym, jak zostać pszczelarzem i założyć pasiekę. Dzięki tej łatwo dostępnej, profesjonalnej wiedzy o pszczelarstwie, młody bartnik ma znaczące wsparcie merytoryczne.

Pomimo tego, że pasieka stacjonarna jest najpopularniejszym sposobem pszczelarzenia, wiążą się z nią pewne trudności i wady. Metoda ta jest najlepiej opisaną, choć przynosi mniej miodu niż pasieka wędrowna. Wśród wad pasieki stacjonarnej wymienić można:

Wady pasieki stacjonarnej

Uzależnienie zbiorów od pożytków kwitnących w promieniu dwóch kilometrów

Pszczoły mają zasięg lotu i zbierania nektaru w promieniu dwóch kilometrów od ula. W związku z tym obszar, z jakiego zbierają nektar oraz pyłek jest ograniczony. Na konkretnym terenie kwitnie sezonowo kilka pożytków, na których pracują pszczoły robotnice. Takie ograniczenie terenu korzystania z pożytków sprawia, że pszczoły nie pracują w sposób ciągły i zbierają dostępny, różnorodny nektar, w efekcie czego najczęściej w pasiece stacjonarnej uzyskujemy miód wielokwiatowy.

Trudności w pozyskaniu jednorodnego miodu

Korzystanie z pożytków w promieniu dwóch kilometrów od ula powoduje, że pszczoły korzystają ze wszystkiego, co mają dostępne w tym obszarze. Trudno jest w pełni kontrolować pożytki, z jakich korzystają pszczoły, trudno nimi zarządzać. Pszczelarz jest niejako skazany albo na obsadzanie pól, jeśli takowe posiada, wybranymi roślinami miododajnymi lub korzystania z tego, co rośnie w pobliżu. W efekcie pszczoły nie zbierają cały czas, a zebrany nektar najczęściej pochodzi z różnych roślin.

Mniejsza ilość zebranego miodu i produktów pszczelich względem wyników pasieki wędrownej

Pszczoły w pasiece stacjonarnej korzystają z dostępnych pożytków. Na określonym terenie kwitnie zazwyczaj kilka roślin, z których pszczoły zbierają nektar, zatem ich praca jest ograniczona cyklem życia dostępnych kwiatów. Robotnice zbierają mniej i rzadziej, niż ma to miejsce w przypadku pasieki wędrownej.

Plusy i minusy pasieki stacjonarnej - podsumowanie

Pasieka stacjonarna jest najpopularniejszym sposobem zarządzania ulami, Daje dużo pewności i przewidywalności, a nakład pracy i potrzebny czas do jej prowadzenia, jest mniejszy niż w przypadku pasieki wędrownej. Ilość pozyskiwanego miodu ze standardowych 100 uli jest ogromna, jednak znane są sposoby, by z pracy tej samej ilości robotnic pozyskać więcej miodu. Dodatkowo pozyskiwany miód najczęściej jest wielokwiatowy.

Bibliografia / Netografia

  • Kurek-Górecka A. Balwierz i in., Dietetyczne aspekty zastosowania pyłku pszczelego, https://www.ptfarm.pl/pub/File/Bromatologia/2017/Nr%203/Bromatologia%203_2017%20art%2001%20s%20191-200.pdf, Data dostępu: 2022.11.15
  • Praca zbiorowa, Podręcznik dla pszczelarzy, http://pasiekamichalow.weebly.com/uploads/5/9/5/4/5954604/jadoxdocument_12454_124859.pdf,
    Data dostępu: 2022.12.02
  • Ostrowska W., Żukowski R., Pszczelarstwo na Białostoczcyźnie, Warszawa 2016.
  • Ślosarz J., Miesięczne zalecenia pasieczne, https://modr.pl/sites/default/files/brochures/miesieczne_zalecenia_pasieczne.pdf, Data dostępu: 2022.12.06
pasieka stacjonarna wady i zalety

Podziel się opinią!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *